Een man belt. Heel rustig. Hij zegt op kalme toon dat zijn vier dagen oude baby ‘het niet meer doet’ en blauw wordt. Ik vraag hem waar hij is. In de woonkamer. Waar woont hij? Hij weet niet waar zijn voordeur is. Deze vader is apathisch.

Ik hoor op de achtergrond zijn vrouw schreeuwen. Totale paniek. Ze zegt ook heel lieve dingen tegen haar baby. ‘Waarom reageer je niet lieverd?’ Deze vrouw brengt – dwars door de telefoon – een ongekend gevoel bij me los. Met geen pen te beschrijven. 

Ondertussen doe ik wat ik moet doen: alles in het werk stellen om deze baby te redden! Het lukt. De ambulance is er, dit pasgeboren kindje haalt het. We leggen de telefoon neer en ik vertel mijn collega over het gevoel dat tijdens het gesprek bij mij loskwam. Dat het als een vloedgolf over mij heen kwam. Alsof ik een klap van een bokser kreeg. Midden in mijn gezicht. ‘Wat jij hoorde was zuivere moederliefde.’ Ik laat haar woorden even op mijn inwerken. ‘Dit kun je dus ervaren op de meldkamer’. 

De verhalen over ‘Het Echte Werk’ zijn gebaseerd op de realiteit. Om privacyredenen zijn ze op details aangepast.