Je bent de allereerste die weet van een noodgeval

Cathy van meldkamer Haaglanden:

Zodra Cathy plaatsneemt achter haar bureau in de meldkamer ambulancezorg, heeft ze geen idee hoe haar werkdag verloopt. En juist dat maakt haar werk als verpleegkundig centralist zo uitdagend. ‘Je bent de allereerste die weet van een noodgeval. Ook weet je nooit wie de volgende beller is. Dat vind ik het allerleukste van dit vak.’

In paniek

Cathy werkt sinds februari 2022 op de meldkamer ambulancezorg in de regio Haaglanden en begint in september aan de opleiding tot verpleegkundig centralist. Ze handelt inmiddels – onder begeleiding van een gediplomeerde collega – 112-zorgmeldingen af. ‘Ik heb veel meegeluisterd tijdens meldingen en dat was heel leerzaam. Mensen zijn natuurlijk vaak in paniek als ze alarmnummer 112 bellen. Dan vraag je als eerste waar iemand zich precies bevindt, zodat je zo nodig alvast een ambulance kan sturen. Dan neemt de paniek vaak al iets af, merk ik.’

Andere manier van communiceren

De overstap van verpleegkundige in een ziekenhuis naar verpleegkundige in de meldkamer ambulancezorg was best wel even wennen. ‘Aan de telefoon zie je de non-verbale communicatie niet. Je mist de handgebaren en de gezichtsuitdrukking. Dat maakt dit werk nóg uitdagender voor mij. Ik leer hoe ik een situatie zo goed mogelijk kan uitvragen, omdat mensen niet alles vertellen als ze in paniek zijn. Hierbij helpen de systemen waarmee ik werk natuurlijk ook. Dankzij mijn ervaring als verpleegkundige kan ik me een goed beeld vormen van de situatie.’

Acute zorg

Ze werkte hiervoor als verzorgende IG in een verpleeghuis met ouderen met dementie, maar werkte ook in de gehandicaptenzorg en in de psychiatrie. ‘Het bleef kriebelen om in het ziekenhuis te werken, dus deed ik de opleiding verpleegkunde en zo werd ik verpleegkundige op de afdeling cardiologie. Tijdens de opleiding liep ik mee op de meldkamer ambulancezorg en was ik verkocht. De acute zorg heeft me altijd al getrokken.’

Hollen of stilstaan

‘Pijn op de borst, reanimaties en ongelukken maak je dagelijks mee. Als er festivals, demonstraties of voetbalwedstrijden in de regio zijn, stel je in op dat de dienst wat drukker kan zijn. De telefoon kan ineens roodgloeiend staan. Het is hollen of stilstaan.’

Het verschil maken

‘Als je de telefoon opneemt, heb je geen idee wat daarachter zit. Het kan zelfs zomaar een gasexplosie zijn met twintig gewonden. Je hebt als verpleegkundig centralist een grote rol – en dus ook verantwoordelijkheid – in een gebeurtenis. Je bent de allereerste hulpverlener die de juiste zorg kan inzetten. Elke situatie is anders en dat vraagt om een andere instructie. Beginnen met reanimeren of een (hoofd)wond dichtdrukken met een schone, droge doek. Jij bent degene die het verschil kan maken in het leven van een ander. Dat vind ik een mooie gedachte.’