Ik bel met de verpleegkundig centralist met het verzoek om een ambulance voor een demente oudere patiënt die naar een ander ziekenhuis gebracht moet worden. Ambulancezorg waar vooraf is afgesproken op welke dag en tijd een patiënt opgehaald of ergens naartoe gebracht moet worden, wordt planbare ambulancezorg genoemd. En omdat er vandaag veel aanvragen voor geplande ambulancezorg zijn, is de wachttijd wat langer. Ik snap het. De meneer in kwestie snapt dat door zijn dementie niet.

Hij wordt steeds onrustiger. Het wachten duurt lang voor hem. Op de spoedeisende hulp is het druk en onrustig. Dus ik bel toch nog een keer naar de meldkamer. Leg uit dat ik weet dat de ambulance er pas over twee uur kan zijn, maar dat de situatie bij ons onhoudbaar wordt. De verpleegkundig centralist snapt het. ‘Ik ga toch nog even mijn best doen’, zegt ze. Binnen 20 minuten is het geregeld en wordt meneer opgehaald met een ambulance.

Ik bel terug naar de meldkamer om ze te bedanken. Het draait niet alleen om de zorgvraag, maar juist ook om de menselijke kant. De verpleegkundig centralist kon zich in deze situatie verplaatsen en snapt de zorg achter deze oudere demente patiënt.

De verhalen over ‘Het Echte Werk’ zijn gebaseerd op de realiteit. Om privacyredenen zijn ze op details aangepast.