Maurice van meldkamer ambulancezorg Flevoland, Gooi en Vechtstreek:

Maurice  werkte jarenlang in het leger bij de medische dienst, vervolgens als justitieel verpleegkundige en docent zorg. Na een keertje meelopen op de meldkamer van de ambulancezorg, gooide hij het roer om. ‘De zorg begint letterlijk zodra ik de telefoon opneem. Iemand heeft nú klachten, is bang en heeft soms acuut zorg nodig.’

Echte uitdaging

Maurice is nog in opleiding tot verpleegkundig centralist, maar hij weet dat hij op zijn plek zit. ‘Wat voor mij echt een uitdaging is in deze functie, is dat ik iemand niet zie. Je hebt geen non-verbale communicatie als je aan het bellen bent. Dus terwijl ik aan het luisteren ben, maak ik in mijn hoofd een situatieschets, bedenk ik me, met hulp van het triagesysteem, welke zorg nodig is én stuur ik de zorg ook aan.’

‘Dit past bij mij’

Het is totaal ander werk dan wat Maurice tot nu toe heeft gedaan. In de achttien jaar dat hij bij de medische dienst van het leger werkte, maakte hij het nodige mee. In Nederland, maar ook op uitzending. Daarna kwam hij via uitzendwerk terecht bij justitie en werkte hij als verpleegkundige in diverse penitentiaire inrichtingen. Vervolgens gaf hij nog les als docent zorg op een mbo-opleiding, maar dat paste niet helemaal bij hem. ‘Een collega tipte me over de meldkamer ambulancezorg en ik was meteen verkocht toen ik meeliep. Dit past echt bij mij.’

Geen melding hetzelfde

‘Geen melding is hetzelfde. Zo heb je iemand aan de lijn die hard van de trap is gevallen en het andere moment gaat het om een baby van twee dagen oud die stopt met ademen. Je hebt soms letterlijk het leed van de wereld onder je telefoonknop zitten. Een groot deel van  de meldingen is acuut, dat maakt het werk ook spannend,’ legt Maurice uit. ‘Het draait om wat jij als centralist bij kunt dragen op zo’n cruciaal moment. Je moet in heel korte tijd beslissingen nemen. In het leger en later ook in de penitentiaire inrichting deed ik niet anders, dus dat komt nu op de meldkamer ambulancezorg goed van pas.’

Goede begeleiding

‘Ik ben nog in opleiding, dus ik heb de eerste tijd vooral heel veel gesprekken meegeluisterd met collega’s. Dan zat ik met open mond te luisteren en naar het scherm te staren. Ik zeg altijd: 112 wacht op niemand. Je weet niet wie de volgende beller is en hoe acuut het is.  Je kunt na een heftige melding altijd terecht bij je collega’s of bij het ondersteuningsteam. Ook als je “alleen maar” hebt meegeluisterd.’

Voldoening

Maurice mist de fysieke verpleegtechnische handelingen ook weleens: een infuus aanbrengen bijvoorbeeld, of bloed prikken. ‘Maar dat valt allemaal weg bij hoe gaaf deze baan is. Ik haal hier zoveel meer voldoening uit. Het werk is uitdagend en ook telefonisch kun je écht veel voor mensen betekenen. Ongeacht de uitkomst van een melding zijn veel mensen je dankbaar. “Bedankt dat u me heeft geholpen.” Daar doe ik het voor!’

Wil je net als Maurice ook verpleegkundig centralist worden of ben je benieuwd naar de mogelijkheden? Check deze site om te zien welke vacatures er zijn in jouw regio.