De verpleegkundig centralist belt voor een ziek kind. Probleem is dat het systeem de locatie van het gesprek niet vrijgeeft (inmiddels is dit gelukkig wel mogelijk). De moeder kan op geen enkele manier duidelijk maken waar ze is. Ze spreekt amper Nederlands. De centralist hoort een hoop paniek op de achtergrond.

Het lijkt erop dat de moeder en het kind in een asielzoekerscentrum wonen. Maar waar? Mijn collega en ik zijn al onderweg. Ik stel voor om de sirene aan te zetten. Hoor je de sirene? De verpleegkundig centralist hoort het. We zitten dus goed! Gelukkig vinden we het asielzoekerscentrum snel. Je komt soms dus in situaties waarin je heel inventief moet zijn en dit is er zo eentje. Tegenwoordig wordt door een nieuw systeem de locatie van het gesprek vrijgegeven, maar toen dit speelde was dat niet het geval.

Uiteindelijk loopt het met een sisser af. Het kind was gevallen, had zijn hoofd gestoten en hoeft niet met ons mee. Een luisterend oor. Een hand op een schouder. Dat was voldoende.

De verhalen over ‘Het Echte Werk’ zijn gebaseerd op de realiteit. Om privacyredenen zijn ze op details aangepast.