Een meneer wordt na het drinken van een kopje koffie onwel. De medewerker van het koffietentje vertelt dat deze man last heeft van zijn linkerarm en pijn heeft op zijn borst. Alle alarmbellen gaan af!

Terwijl ik de beller van alles vraag om de situatie goed in beeld te brengen, gaat de patiënt rap achteruit. Hij ziet bleek, is misselijk, moet braken en verliest zelfs zijn bewustzijn. Een hartinfarct! Mijn collega (uitgifte centralist) luistert mee en regelt alvast dat de ambulance gaat rijden. Ik tik ondertussen de laatste informatie in de melding, die stuur ik digitaal naar het ambulanceteam dat onderweg is naar de patiënt. Hierdoor is ambulanceverpleegkundige realtime op de hoogte van wat er speelt.

De adrenaline giert door mijn lijf. Ik zit op het puntje van mijn stoel. Je wilt liever niet dat burgers moeten reanimeren, maar het scheelt niet veel. De opluchting is dan ook groot als de ambulance er is en mijn collega’s direct gaan reanimeren. Bij de beller, de omstanders, maar ook bij mij. Ik leun achterover. Een zucht van verlichting ontsnapt aan mijn lippen. Dan hoor ik volgende telefoontje binnenkomen. Ik ga door.

De verhalen over ‘Het Echte Werk’ zijn gebaseerd op de realiteit. Om privacyredenen zijn ze op details aangepast.