Trapgat

We krijgen een melding van een verhanging. Negen van de tien keer is het slachtoffer al overleden als je aankomt. Dat weet je, daar stel je je op in. Toch doe je er alles aan zo snel mogelijk ter plaatse te zijn. Stel je voor dat dit nu juist die ene van de tien keer is dat je nog wel iets kunt doen.

Op een vroege zondagochtend rijden we met grote spoed een lege straat in. De dochter van het slachtoffer staat ons al op te wachten. ‘Kom snel, kom snel!’ In paniek zwaait ze wild met haar armen. Misschien komt het door haar, dat de verpleegkundige en ik nét wat harder het huis in rennen mét al onze spullen. Die nemen we voor de zekerheid toch maar mee.

We lopen het huis door naar een bedrijfsruimte erachter. Daar hangt hij, boven een trapgat. Mijn collega rent er meteen op af. Maar zij is klein van stuk en kan niet bij de man. Ik strek me ook uit en weet wel zijn hand te pakken. Hij heeft nog pols!

Nu moeten we snel handelen. Dat is lastig, want hij hangt hoog boven het brede trapgat. Wij staan aan de rand ervan en weten eerst niet goed hoe we hem het beste kunnen bereiken. Heel voorzichtig trek ik aan zijn arm, zodat hij wat begint te zwaaien. Bij de derde zwaai kan ik zijn onderlichaam vastpakken.

Mijn collega doorzoekt intussen als een bezetene in de bedrijfsruimte. Zowaar vindt ze een stanleymes. Razendsnel snijdt ze het touw door. Nu is het zaak zo vlug mogelijk een buis in te brengen in de luchtpijp van de man. Dan kan hij beademd worden. Mijn collega heeft de apparatuur al klaargelegd. Gelukkig maar, want als je iemand van een verhanging losmaakt, gaat de hals enorm zwellen. Als je niet snel genoeg de buis inbrengt, kan het niet meer. Dan sterft de patiënt alsnog aan verstikking. Ik leg hem op de grond, zij zat al klaar met de buis. Het lukte.

Ook daarna gaat het vlekkeloos. Binnen mum van tijd ligt hij in de ambulance en zo snel mogelijk zijn we in het ziekenhuis. Alles klopte, alles ging geolied. Daar ben ik heel trots op. Die man heeft het gered. Al zal ik nooit weten of hij er blij mee was.

 

De verhalen over ‘Het Echte Werk’ zijn gebaseerd op de realiteit. Om privacyredenen zijn ze op details aangepast.