In het huis achter haar had iemand zichzelf opgehangen. Ze kon het zien vanuit haar raam. Compleet van slag belde de vrouw naar 112.

Nu is een verhanging geen fijne aanblik. Ik heb het inmiddels al een keer of tien meegemaakt. Soms voel je nog de pols. Dan is het: nekkraag om en zo snel mogelijk naar het ziekenhuis. Vaak kun je niets meer doen.

Ik zit nu al 10 jaar op de ambulance. Inmiddels heb ik anders leren relativeren. In het begin moest ik meer m’n best doen om te denken: het is iemand anders z’n probleem, niet het mijne. Gaandeweg is het meer werk geworden. Je gaat er anders mee om. Die adrenaline heb ik niet meer. Evengoed moet je alert blijven, anders ga je dingen over het hoofd zien.

Bij deze melding werkte ik pas 1,5 jaar als ambulancechauffeur. Toen zat ik echt met het zweet tussen de billen in de auto.

De politie was er al. Een huis in een klein straatje in Utrecht. Er was een probleem: zowel vóór als achter zat een rolluik voor de deur. We konden met geen mogelijkheid het huis in. De brandweer was al opgeroepen. Inmiddels stond er een hoop publiek. Politie, ambulance met zwaailicht en sirene en ook nog brandweer erbij: dan staat de straat zo vol.

De brandweer had met een bijl het dubbelglas vlot ingeslagen. Wij naar binnen. De politieman ging als eerste. Wat treffen we aan, denk je dan terwijl je de trap op loopt. “Laat maar”, hoorden we die politieman zeggen. De eerste gedachte was natuurlijk: overleden.

Alleen soms is de realiteit gewoon gekker dan je kunt bedenken. Eenmaal boven konden we zien wat de achterbuurvrouw niet had kunnen zien. Geen verhanging. Een zucht van verlichting ontsnapte ons. Er hing gewoon een duikpak te drogen.

We worden vaker op pad gestuurd en dan valt het allemaal mee als je aankomt. Ouders die in paniek zijn omdat hun kind niet meer ademt, maar als je aankomt hoor je ’t al huilen. Wat is voor niks komen? Je kunt toch mensen geruststellen. Daar zijn we ook hulpverlener voor.

In dit geval kregen we een hoop excuses van de achterbuurvrouw. Ze vond het vreselijk dat ze 112 had gebeld. Maar goed, ik vind ‘t prima dat mensen alert zijn. Voor hetzelfde geld is er wel wat aan de hand.

De bewoner zelf baalde natuurlijk van de schade. Dat werd verzekeringswerk. Gelukkig kon hij er ook om lachen. Wij ook nog steeds trouwens.

Dit verhaal van een ambulancechauffeur is gebaseerd op de realiteit. Om privacyredenen is het verhaal op details aangepast.