Het was mijn allereerste ambulancerit, twintig jaar geleden. Ik was negentien jaar, en zat met een trillend voetje op het gaspedaal. Op mijn achttiende had ik mijn rijbewijs gehaald, de dag erna zat ik op de taxi. In die tijd waren de ambulancediensten een soort ‘extra service’ van taxibedrijven. We hadden nog piketdiensten: je werd thuis opgepiept. De ambulancewagen stond bij mij voor de deur. Als de pieper afging, rénde ik erheen en haalde op een afgesproken punt mijn collega, de ambulanceverpleegkundige, op.
We hadden natuurlijk nog geen navigatie. Je moest alle straten uit je kop kennen.

Die dag vond ik het huis meteen. We troffen een oudere mevrouw aan op een bed. Haar man drentelde er heel onzeker omheen. Mijn collega handelde snel en gaf me heldere opdrachten. Ik vloog van hot naar her en deed wat me werd opgedragen. De vrouw had een hartinfarct.
In die tijd bestond de ambulancezorg nog vooral uit infuus prikken, patiënt inladen en zo snel mogelijk naar het ziekenhuis rijden. Níet te vergelijken met wat we nu allemaal aan zorg kunnen verlenen, onderzoek, medicatie en contact maken met het ziekenhuis.

Mijn eerste rit zal ik nooit vergeten. Mijn collega en ik gingen met die vrouw in de lift. Zij lag op de brancard. Ik stond bij het voeteneind en kon zowel het gezicht van mijn collega zien als het hoofd van de vrouw. Ze was helemaal blauw, haar aders zwollen op in haar nek. Ik staarde naar haar gezicht en zag het veranderen. Toen ik opkeek naar mijn collega, knikte die en maakte een gebaar wat aan duidelijkheid niets te wensen overliet. Oh nee! Ze was dood! Wat nu? Ik weet nog dat ik dacht: “Je kunt toch niet zomaar in een lift sterven?” De collega bleef heel rustig. “Zo gaat dat, jongen”, zei hij.

Tegenwoordig worden mensen met grote infarcten bijna allemaal gedotterd. Nu is de kans dat ze het overleven 80 procent groter dat dan toen. Het is bizar te bedenken hoe snel alles in twintig jaar is veranderd.

De verhalen over ‘Het Echte Werk’ zijn gebaseerd op de realiteit. Om privacyredenen zijn ze op details aangepast.